Ai « Mónti » dal piassal d'ij Capussin,

dop sinch ani 'd malleur, l'antica Cròs

a slarga tòrna i so dui bras pietòs

- cóme na mama - sla sità 'd Turin

e tanta povra gent, frusta 'd sagrin,

tanti dolor ch'a l'han pì gnanca 'd vòs

a sciairó an Chila un segn misteriòs

com'a fussa la Cròs del sò destin.

El mònd l'ha trafigà sangh e miliòn,

l'è ficasse 'ntla paóta e 'nt'ij pastiss,

l'è ancarògnisse 'I cheur, forssa 'd passiòn …

e lon ch'ai resta? … Sel brasé déstiss

na Cròs éd bosch … - n'ansségna e n'òrassión:

la Cros éd tuti … senssa Cròcifiss!